In deze preek over Romeinen 6:1-2 wordt stilgestaan bij Paulus’ radicale afwijzing van de gedachte dat een christen in de zonde zou kunnen blijven om zo de genade te laten toenemen. De apostel maakt duidelijk dat genade geen vrijbrief is, maar een heersende kracht die het leven van de discipel volledig verandert. Wie in Christus is, is gestorven voor de zonde en kan daarom onmogelijk in haar sfeer blijven wonen. De preek legt de nadruk op het onderscheid tussen incidenteel struikelen en een levensstijl van zonde, en weerlegt de dwaalleer van de “vleselijke christen” die Gods genade tot een excuus maakt. De boodschap eindigt met de troost dat de gelovige, hoewel nog strijdend tegen de zonde, zekerheid mag hebben in Christus, onze Voorspraak.
Kernpunten van de preek
- Genade is een heersende macht die de gelovige uit het koninkrijk van de zonde overplaatst in het koninkrijk van Christus.
- Paulus’ vraag gaat niet over incidenteel struikelen, maar over het blijvend wonen in de zonde.
- De verdraaiing dat meer zonde meer genade zou laten zien, is een godslasterlijke leugen.
- Een ware discipel kan onmogelijk volharden in een levensstijl van zonde, want hij is gestorven voor de zonde.
- De leer van de “vleselijke christen” ondermijnt de radicale aard van wedergeboorte.
- Strijd tegen de zonde is werkelijk, maar de gelovige heeft zekerheid in Christus als Voorspraak.
Geciteerde Schriftgedeelten
Romeinen 6:1-2 | Judas 1:4 | 2 Timotheüs 3:1-5 | Titus 1:16 | Hebreeën 10:23-29 | Romeinen 3:8 | Romeinen 7:7 | Romeinen 9:14 | Romeinen 11:1 | Romeinen 7:24 | Galaten 5:17 | 1 Johannes 1:8 | 1 Petrus 1:15-16 | 1 Johannes 3:1-10 | 2 Petrus 1:4 | Lukas 6:46 | Openbaring 1–3 (verwijzing) | 1 Johannes 2:1
