In deze preek over Romeinen 2:2–4 wordt stilgestaan bij de valse zekerheid van morele mensen die zichzelf rechtvaardig achten tegenover anderen, maar in werkelijkheid hetzelfde doen en daarmee Gods goedertierenheid verachten. Paulus toont dat Gods oordeel niet uitgesteld of onvolkomen is, maar in waarheid en volkomen rechtvaardigheid wordt voltrokken. De rijkdom van Gods goedheid, verdraagzaamheid en geduld is bedoeld om tot bekering te leiden, niet om als vrijbrief voor zelfrechtvaardiging te dienen. De preek legt bloot hoe ook belijdende christenen geneigd zijn zich te verschuilen achter kennis, werken, ervaringen of een verkeerd begrepen genade, zonder waarachtige bekering. Tegelijk wordt gewezen op de enige ware grond voor zekerheid: het geloof in Jezus Christus, Die leeft en pleit voor allen die in Hem geloven.
Kernpunten van de preek
- Gods oordeel is altijd in overeenstemming met de waarheid; niemand kan zichzelf eruit praten of verschuilen achter religieuze of morele schijn.
- Vier valse vormen van zekerheid worden besproken: vertrouwen op theologische kennis, op werken, op gevoel/ervaring, en op genade zonder bekering.
- Gods goedertierenheid en geduld zijn geen vrijbrief, maar een oproep tot bekering.
- De enige ware zekerheid is te vinden in Jezus Christus, Zijn volbrachte werk en het leven door geloof in Hem.
- Geloven is volledig afzien van eigen verdienste en rusten in Christus alleen.
- Wie de Zoon heeft, heeft het leven en mag weten dat er geen verdoemenis is voor wie in Hem is.
Geciteerde Schriftgedeelten
Romeinen 2:1-4 | Romeinen 1:18-32 | Mattheüs 15:7-9 | Ezechiël 33:23-33 | 1 Korinthe 10:12 | Openbaring 3 | Hebreeën 4:12 | 2 Kronieken 19:7 | Lukas 3:7-9 | Hosea 4:6 | 2 Petrus 3:18 | Kolossenzen 1 | Romeinen 10:14-17 | Johannes 13:17 | Efeze 2:10 | Titus 3:4-5 | Johannes 15:5 | Mattheüs 7:21-23 | 1 Johannes 2:1, 2:12-14 | 1 Johannes 5:11-13 | Johannes 20:30-31 | Hebreeën 7:25
