In deze preek over Romeinen 1:8–15 wordt stilgestaan bij het bijbelse fundament van gemeenschap onder gelovigen. Paulus’ liefde en verlangen naar de gemeente in Rome, die hij persoonlijk niet kent, laat zien dat ware eenheid in Christus niet gebaseerd is op persoonlijke relaties, maar op de gedeelde toewijding aan Christus en Zijn Evangelie. De preek laat zien hoe Paulus’ dank, gebed, verlangen naar gemeenschap en zijn dienst aan de gemeente volledig geworteld zijn in het gezag van Gods Woord en het middelaarschap van Christus. Ook wordt uitgelegd hoe moderne denkbeelden zoals de psychologisering van relaties en het verzwakte gezag van de Schrift bijbelse gemeenschap ondermijnen.
Kernpunten van de preek
- Paulus dankt God door Jezus Christus voor het geloof van de gemeente in Rome, dat wereldwijd bekend is geworden.
- Ware gemeenschap is niet gebaseerd op persoonlijke connecties, maar op gedeelde toewijding aan Christus en het Evangelie.
- Het gezag van de Schrift en de eenheid in Christus horen centraal te staan in onderlinge relaties, niet gevoelens of culturele normen.
- Paulus’ gebedsleven toont zijn voortdurende voorbede voor broeders en zusters, ook zonder persoonlijke kennismaking.
- Geestelijke opbouw is niet alleen de taak van leiders, maar van elke gelovige binnen het lichaam van Christus.
- Het Evangelie is niet alleen voor bekering, maar ook voor voortdurende groei, bemoediging en heiliging van gelovigen.
- De gemeente wordt opgeroepen tot actieve, Bijbelse gemeenschap waarin men elkaar aanspoort tot een leven tot eer van God.
Geciteerde Schriftgedeelten
Romeinen 1:8-15 | 2 Timotheüs 3:16 | Filippenzen 1:6 | Efeze 2:8-9 | Hebreeën 4:14-16 | Hebreeën 10:19-22 | 1 Timotheüs 2:5 | Johannes 4:24 | Mattheüs 5:13-16 | 1 Petrus 2:12 | Efeze 4:16 | 1 Thessalonicenzen 5:11 | Kolossenzen 3:16 | 1 Korinthe 12:12-27 | Handelingen 9:15 | 1 Korinthe 9:16-19 | 1 Petrus 2:9 | Jakobus 4:13-17 | Efeze 3:14-19 | Filippenzen 1:8-11 | Kolossenzen 1:9-12
