In deze preek wordt stilgestaan bij de radicale implicaties van genade. Paulus’ vraag of we in de zonde zouden blijven “opdat de genade toeneemt” legt bloot hoe het Evangelie van vrije genade vaak verkeerd begrepen of misbruikt wordt. De boodschap van genade roept weerstand op bij zowel wettische mensen die zekerheid zoeken in regels, als bij wetteloze mensen die genade als vrijbrief zien om te blijven zondigen. De preek maakt duidelijk dat genade niet slechts vergeving betekent, maar een nieuwe heerschappij: God plaatst de gelovige over uit het rijk van de duisternis in het Koninkrijk van Zijn Zoon. Genade regeert als Koning en vernieuwt identiteit, verlangens en gehoorzaamheid. Misverstanden vanuit de Nederlandse cultuur, het psychologiseren van zonde, vergeving als therapie, en een gedoogmentaliteit, worden ontmaskerd als verraad aan de ware aard van genade. Waar genade wordt verdraaid, wordt Christus’ heerschappij ontkend. Maar waar genade regeert, schenkt God een nieuw hart dat Hem wil gehoorzamen en roept Hij tot een leven in heiligheid en verzoening.
- Het Evangelie van vrije genade roept weerstand en misverstanden op: wetticisme en wetteloosheid.
- In Christus vindt er een overplaatsing plaats uit de macht van de duisternis naar het Koninkrijk van de Zoon.
- Genade is een heerschappij: het regeert, bevrijdt en bekrachtigt, en leidt tot gerechtigheid en eeuwig leven.
- Het verdraaien van genade tot losbandigheid is feitelijk een verloochening van Christus’ heerschappij.
- Ware genade schenkt een nieuw hart en nieuwe verlangens en maakt dat wij leven voor Christus.
Geciteerde Schriftgedeelten
Romeinen 5:20–6:1 | Kolossenzen 1:13 | Efeze 4:1 | Filippenzen 1:27 | 1 Thessalonicenzen 2:12 | 1 Johannes 3:4 | Efeze 4:32 | Efeze 2:18–19 | 1 Korinthe 12 | Galaten 6:1 | 2 Korinthe 5:15 | Judas 1:4 | Romeinen 6:15–16 | Ezechiël 36:26–27
