In deze preek over 1 Petrus 1:1 wordt stilgestaan bij de achtergrond, inhoud en boodschap van de eerste brief van Petrus. De preek laat zien hoe Petrus, ondanks zijn verleden van falen, door Gods genade is gevormd tot een dienaar die de Kerk bemoedigt en aanspoort tot heilig leven. Er wordt uitgelegd dat de brief geschreven is aan vreemdelingen in de verstrooiing—christenen die als pelgrims leven in een vijandige wereld—met als doel hen te bevestigen in de ware genade van God. De brief wijst voortdurend op Christus als bron van hoop, identiteit en kracht, en roept gelovigen op tot volharding, onderwerping en heiliging, geworteld in hun wedergeboorte en toekomstverwachting.
Kernpunten van de preek
- De schrijver Petrus is een levend voorbeeld van Gods vergevende en herstellende genade.
- De brief is geschreven om gelovigen te bemoedigen, te onderwijzen en aan te sporen stand te houden in lijden.
- De oproepen in de brief komen voort uit het fundament van de wedergeboorte en identiteit in Christus.
- Gelovigen zijn vreemdelingen in deze wereld, maar behoren tot een hemels Koninkrijk; hun hoop ligt in de toekomstige heerlijkheid.
- Leven in de ware genade betekent leven in heiligheid, hoop, onderwerping en volharding.
Geciteerde Schriftgedeelten
1 Petrus 1:1 | Johannes 15:2, 4-5 | Johannes 17:17 | 1 Petrus 1:3, 8-9 | 1 Petrus 2:9 | 1 Petrus 5:1-4, 10-11 | 2 Korinthe 11:13-15 | Openbaring 2:2 | Filippenzen 3:20 | Johannes 15:18-20 | Galaten 3:28-29 | 1 Petrus 5:12
