In deze preek over 1 Petrus 1:22-25 wordt stilgestaan bij het wezen van ongeveinsde broederliefde als vrucht van wedergeboorte. De preek maakt duidelijk dat ware onderlinge liefde in de gemeente niet gebaseerd is op menselijke voorkeuren of culturele ideeën over vriendelijkheid, maar op het offer van Christus en de liefde van God die door de Geest in gelovigen is uitgestort. De verwereldlijkte interpretatie van liefde, als het vermijden van confrontatie en het centraal stellen van eigen gevoelens, wordt tegenover bijbelse liefde geplaatst, die zichzelf verloochent, waarheid zoekt en zich uit in concrete daden, ook als dat confronterend of kostbaar is. Het sterven aan het eigen ik wordt gepresenteerd als noodzakelijke voorwaarde voor ware onderlinge gemeenschap in Christus.
Kernpunten van de preek
- Bijbelse liefde is zelfopofferend, handelt actief en zoekt het hoogste goed van de ander.
- Ware liefde vereist geestelijke gezindheid, sterven aan het zelf en leven vanuit Christus.
- Ongeveinsde broederliefde komt tot uiting in oprechte gemeenschap gebaseerd op Christus.
- Liefde omvat ook terechtwijzing, correctie en het verdragen van elkaar in nederigheid.
- Hoogmoed en zelfgerichtheid hinderen ware liefde; bekering begint bij zelfonderzoek.
- Gemeente-zijn is niet slechts kennis opdoen, maar elkaar dienen in liefde.
- Liefde is niet automatisch; het vraagt inspanning, bewuste keuzes en groei in de Geest.
Geciteerde Schriftgedeelten
Efeze 4:11-16 | Kolossenzen 1:28 | 1 Petrus 2:1 | 1 Johannes 4:7-11 | 1 Korinthe 13:4-7 | Romeinen 5:8 | Johannes 3:16 | Spreuken 16:2 | Spreuken 21:2 | Hebreeën 13:1 | Galaten 6:1 | 1 Thessalonicenzen 4:9-10 | Romeinen 13:8 | 1 Petrus 4:8
