Preekbeschrijving
In deze preek over 1 Petrus 4:7-11 wordt stilgestaan bij de roeping van de gemeente om in het licht van de naderende wederkomst van Christus bezonnen en nuchter te bidden. De nadruk ligt op het leven in het besef dat “het einde van alle dingen nabij is” en hoe deze realiteit het gebedsleven van de gelovige dient te vormen. De preek wijst op de hoopvolle verwachting van Christus’ komst, gegrond in Gods verlossend werk in Christus en laat zien hoe genade niet alleen het fundament is van onze redding, maar ook de krachtbron voor dagelijks leven en volharding. In dit eerste deel van de uitleg wordt vooral ingezoomd op de noodzaak om geestelijk helder, eerbiedig en afhankelijk te bidden, juist te midden van moeite, verzoeking en geestelijke strijd.
Kernpunten van de preek
- De woorden “het einde van alle dingen is nabij” zijn troostrijk en hoopvol voor wie in Christus is.
- Gods verlossend werk — Vader, Zoon en Geest — is de grond van onze hoop en ons gebedsleven.
- Het leven in de eindtijd vraagt bezonnenheid en nuchterheid, vooral in het gebed.
- Bidden is een uiting van afhankelijkheid en vertrouwen en moet plaatsvinden in ontzag voor Gods heiligheid.
- De christen leeft tussen belofte en vervulling: verlost door genade, levend in genade, uitziend naar volkomen genade.
- Moeilijkheden mogen het gebed niet overheersen met emoties, maar moeten leiden tot eerbiedig en Schriftuurlijk gebed.
Geciteerde Schriftgedeelten
1 Petrus 4:7-11 | 1 Johannes 2:18 | 1 Petrus 1:2-3 | 2 Korinthe 5:21 | Romeinen 1:4 | Titus 2:11-15 | Deuteronomium 5:6 | Exodus 20:2 | 2 Thessalonicenzen 1:6-11 | 1 Timotheüs 2:1-4 | Titus 3:1
